Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Shtëpia botuese NOVUM, ka botuar në gjuhën gjermane, Kronikën historike letrare, “Der Stein des Eides” (Guri i Betimit) vepër e autorit, Ahmet Qeriqi. Librin nga gjuha shqipe në gjuhën gjermane e ka përkthyer, profesoresha e gjermanishtes, Antigone Qeriqi-Saliu. Lajmin e ka bërë të ditur, zonja Viktoria Pultz.
Fjala e përkthyeses: Antigonë Qeriqi-Saliu, e paraqitur në hyrje të librit.
Për ty babi im, një dhuratë në ditëlindjen tënde të 76-të, përkthimin në gjermanisht të romanit tënd, “Guri i Betimit”
I dashur babi!
Shumë herë kam menduar të përkthej një nga romanet e tua në gjuhën gjermane. Kam pasur shumë dëshirë ta përkthej romanin ,,Burgu, në mënyrë që të kuptohen jo vetëm vuajtjet e tua në burgjet e Serbisë, por edhe të qindra mijëra shqiptarëve tjerë, të cilët në kohë dhe periudha të ndryshme të historisë sonë, e patën fatin e keq të dergjen e të përjetojnë torturat më makabre që njeh historia, e deri te vrasja e tyre, vetëm se po kërkonin të drejtën e tyre të jetonin të lirë, në atdheun e tyre.
Dëshiroja që të gjitha vuajtjet tuaja, t’ i njihte populli gjerman edhe lexuesit e thjeshtë përmes të leximit të këtij romani faktik e shumë të rëndësishëm.
Kur doli në dritë romani historik. “Guri i Betimit” që kur e lexova atëherë, u betova se do të filloj ta përkthej këtë vepër me një histori të veçantë, e cila përshkruan, (jo vetëm vuajtjet Tuaja e të bashkëvuajtësve si në romanin “Burgu” por vuajtjet e popullit tonë që nga mesjeta.
Ta kam mbajtur të fshehtë përkthimin ngase dëshiroja ta dhuroja për ditëlindjen tënde të 76 të.
I dashur babi, nuk gjej fjalë ta përshkruaj dashurinë që kam për ty, nuk mund ta përshkruaj ndjenjën e krenarisë që kam një baba sikur je ti, nuk gjej fjalë të përshkruaj urtësinë tënde, dashurinë dhe mbështetjen tënde, jo vetëm në kohë të mira, por edhe gjatë situatave shumë të vështira në jetën time.
E kujtoj me shumë nostalgji kohën e fëmijërisë.
I mbaj mend përrallat e legjendat që na i rrëfeje çdo natë. Legjendën për Gjergj Elez Alinë e shumë të tjera, deri sa një natë ti më nuk ishe në mesin tonë, sepse të morën në burg. Kot të kërkonim, askush nuk na tregonte se çfarë po ndodhte me ty, edhe pse, si do ta kuptonim ne në atë kohë se përse ishe në burg e nuk ishe pranë nesh. Unë isha nëntë vjeçe, motrat e mia shtatë, pesë, tre dhe vëllai im vetëm 5 javësh.
Pastaj edhe ne u bëmë pjesë e torturave, të bastisjeve të policisë serbe, që kur vinin thyenin të gjitha dyert e dritaret, hynin si të çmendur në shtëpi. Ata nuk na kursenin as neve që ishim fëmijë dhe që nuk kuptonim se çfarë po ndodhte.
Më kujtohej që vinin shumë herët, kur ne ishim ende në gjumë, dhe me kujtohet gjithmonë motra ime e tretë që nga frika futej në orman dhe mbyllej aty, deri sa ata iknin pasi që kishin shkatërruar çdo gjë, ata merrnin me vete gjyshin dhe xhaxhallarët dhe më pas fyenin gjyshen dhe nënën, se kishte edhe të tillë që flisnin shqip, fatkeqësisht, ata i kuptonim ne.
E kujtoj herën e parë të vizitës në Burgun e Prishtinës. Ne erdhëm me gjyshin e ti ishe prapa grillave. Ishte errësirë shumë pak të shihnim, ti e qortove gjyshin që na kishte sjellë në vizitë, por unë aty e kuptova se çfarë ishte burgu.
Pastaj jeta jonë u bë një odisejadë vizitash nga burgu në burg deri në Suboticën e largët deri sa më në fund u ktheve, kur unë tani isha në shkollë të mesme.
Por ti nuk ndalove, ti u ktheve fitimtar, si një uragan edhe më i vendosur se kurrë, që të mos ndaloje të veproje asnjëherë për çështjen kombëtare.
Ti tani po mbush 76 vite që jetën tënde dhe te gjithë kapacitetin tënd moral, njerëzor dhe intelektual ia kushton këtij kombi, pa kërkuar kurrë asgjë në këmbim.
Faleminderit babi që na ke mësuar se Atdheun tënd duhet ta duash, pa asnjë kusht, pa asnjë përfitim e ne sot të gjithë bijat dhe bijtë e tu, secili në mënyrën e vet, jemi në shërbim të atdheut, ashtu siç na ke mësuar e na ke këshilluar çdoherë.
Krenar me ty babi për jetë e mot, krenar me veprat e tua dhe me dashurinë tënde.
Të dua pafundësisht i shtrenjti baba!
Bija jote, Antigona.
Anlässlich des 76. Geburtstages meines Vaters Ahmet Qeriqi
Lieber Papa, ich habe schon oft daran gedacht, einen deiner Romane ins Deutsche zu übertragen. Ich hatte große Lust, den Roman „Das Gefängnis“ zu übersetzen, um nicht nur deine Leiden in den berüchtigten Kasematten Serbiens, sondern auch diejenigen Hunderttausender anderer Albaner darstellen zu können.
Sie hatten in verschiedenen Zeiten und Perioden unserer Geschichte das Unglück, die grausamste Art von Folter in der Geschichte zu erleiden bis hin zu ihrer Ermordung, nur weil sie ihr Recht einforderten, in ihrer Heimat frei zu leben. Ich wollte, dass alle ihre Leiden dem deutschsprachigen Leser durch diesen Tatsachenroman bekannt werden.
Als der historische Roman „Der Stein des Eides“ veröffentlicht wurde und ich ihn las, hatte ich mir geschworen, ihn zu übersetzen. Der Roman beschreibt die Leidensgeschichte unseres Volkes seit dem Mittelalter. Die Übersetzung habe ich geheim gehalten, weil ich sie dir zum 76. Geburtstag schenken wollte. Lieber Papa, ich kann keine Worte finden, um die Liebe zu beschreiben, die ich für dich empfinde, ich kann keine Worte finden, um das Gefühl des Stolzes zu beschreiben, einen Vater wie dich zu haben, ich kann keine Worte finden, um deine Weisheit, deine Liebe zu beschreiben, und die Unterstützung nicht nur in guten, sondern auch in sehr schwierigen Zeiten. Ich erinnere mich mit großer Nostalgie an meine Kindheit, ich erinnere mich an die Märchen, die du uns jeden Abend erzählt hast. Die historischen Geschichten über Gjergj Elez Alia und viele andere Geschichten, bis du eines Nachts nicht mehr unter uns warst, weil sie dich ins Gefängnis gesperrt hatten.
Wir suchten dich vergebens, niemand sagte uns, was los war, obwohl, wie sollten wir damals verstehen, warum du im Gefängnis warst und nicht bei uns! Ich war gerade neun Jahre alt, meine Schwestern waren sieben, fünf, drei und mein Bruder war nur fünf Wochen alt. Dann wurden wir auch Teil der Folter, der Razzien, der Polizei und der serbischen Armee. Als sie kamen, schlugen sie alle Türen und Fenster ein, sie verschonten uns nicht, obwohl wir Kinder waren, und wir verstanden nicht, was geschah. Ich erinnere mich, dass sie sehr früh kamen, als wir schliefen, und ich erinnere mich immer an meine dritte Schwester, die damals erst fünf Jahre alt war, wie sie Angst hatte, wie sie sich im Schrank einschloss und wartete, bis sie wieder gingen. Nachdem sie alles zerstört hatten, nahmen sie unseren Großvater und unseren Onkel mit. Danach beschimpften sie unsere Oma und unsere Mutter, was wir verstehen konnten, da einige von ihnen Albanisch sprachen. Ich erinnere mich an das erste Mal, als wir dich mit unserem Großvater im Pristina-Gefängnis besuchen kamen. Du warst hinter Gittern eingesperrt, es war dunkel, wir konnten kaum etwas sehen.
Du hast den Großvater geschimpft, weil er uns zu Besuch mitgebracht hatte, aber ich habe dort verstanden, was ein Gefängnis ist. Dann wurde unser Leben zu einer Odyssee aus Besuchen, von Gefängnis zu Gefängnis, bis ins ferne Subotica. Ich war schon in der Mittelschule, als du endlich zurückgekehrt bist. Aber du hast nicht aufgehört, du bist wie ein Hurrikan zurückgekommen, noch entschlossener, weiterzumachen, in nationalen Angelegenheiten zu handeln. Du feierst deinen 76. Geburtstag, Jahre, in denen du dein Leben und all deine moralischen, menschlichen, und intellektuellen
Fähigkeiten dieser Nation gewidmet hast, ohne jemals eine Gegenleistung zu verlangen.
Danke Vater, dass du uns gelehrt hast, dass man sein Land bedingungslos lieben sollte. Ohne Vorteile, ohne Verdienste. Heute sind wir alle deine Söhne und Töchter, jeder auf seine eigene Weise, im Dienst des Landes, wie du es uns gelehrt hast. Ich liebe dich unendlich, mein lieber Vater!
Deine älteste Tochter, Antigone
