Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Nëse e kam kuptuar mirë debatin e ndezur në Kuvendin e Serbisë, del se deputetët e koalicionit qeverisës dhe deputetët e pothuajse të gjithë opozitës ranë dakord që nuk do ta japin Kosovën. Përsëri, midis kundërshtarëve të zemëruar u arrit një shkallë e lartë e bashkimit kombëtar, siç ndodh sa herë që në rend dite dalin tema të ashtuquajtura patriotike. Kosova është Serbi – ky është konkluzioni i përbashkët i politikanëve të bashkuar serbë. Ai imazh i mrekullueshëm i unitetit universal u prish pak nga fërkimi i ndërsjellë se kush e mbrojti Kosovën më mirë, më fort, më shpejt, kush e tradhtoi dhe shiti zemrën e Serbisë, kush është Vuk Brankoviq sot, kush është Princi Llazar.
Deputetët serbë kanë rënë në një ekstazë të tillë patriotike, saqë nuk është çudi që u ka munguar një detaj i vogël: në Kosovë jetojnë 1.8 milionë njerëz që nuk janë aspak të disponuar për të qenë pjesë e Serbisë. Humori i tyre nuk është një modë kalimtare, por pasojë e ngjarjeve të caktuara historike, veçanërisht në 35 vitet e fundit. Përkatësisht, regjimi i Sllobodan Millosheviqit i cili e ekspozoi popullatën joserbe në Kosovë ndaj represioneve dhe ngacmimeve të të gjitha llojeve.
Ai hoqi autonominë e tyre nën kërcënimin e tankeve, vrau protestuesit, ndaloi shtypin në gjuhën shqipe, anuloi botimin e librave, pushoi shqiptarët masivisht nga shërbimet publike, anuloi të drejtën e arsimit në gjuhën shqipe dhe në fund dëboi gati 900.000. shqiptarë nga shtëpitë e tyre dhe kreu krimet më të tmerrshme të luftës, krimet, duke përfshirë transportimin e kufomave të civilëve të vrarë në frigorifer dhe varrosjen e tyre në varreza masive në Batajnicë. Pas atyre përvojave disi të pakëndshme me shtetin serb, asnjë njeri i arsyeshëm nuk do të mendonte të bëhej shtetas i Serbisë.
Një program vrasës dhe vetëvrasës
Nga të gjitha sa më sipër, nuk është e vështirë të konkludohet se Kosova nuk mund të bëhet sërish pjesë e Serbisë në mënyrë paqësore. Pra lufta është alternativa e vetme. Natyrisht, meqenëse kundërshtuesit tanë të Kosovës janë të interesuar vetëm për territorin, dhe njerëzit që jetojnë atje janë telashe për ta, është e qartë se zbatimi i ideve të tyre do të nënkuptonte dëbim masiv të popullsisë dhe gjenocid. Të djathtët së paku duhet të njihen si mjaft të ndershëm, herë pas here njëri prej tyre mbron një luftë të re në Kosovë. Në media çdo orë dëgjojmë ndonjë kryetar inteligjent serb që rekomandon të rinjtë të vdesin për tokën e shenjtë serbe, si predikon se duhet të presim momentin e duhur dhe ta pushtojmë Kosovën me ushtri, si këshillon që dialogu për Kosovën duhet të kryhen në Shtabin e Përgjithshëm dhe të ngjashme.
Duke qenë se thirrja e luftës është pasojë logjike e doktrinës për të mos e dhënë Kosovën nuk është për t’u habitur që gjatë seancës deputetët e djathtë u përplasën dhe debatuan me përparimtarët, pothuajse deri në ngjyrën e Kosovës në Kuvendin Kombëtar. Meqenëse asnjëri prej tyre nuk planifikon të shkojë personalisht në frontin e ardhshëm dhe të rrezikojë jetën e tij, por të shtyjë përsëri të varfërit atje, ishte shansi i tyre i vetëm për të provuar aftësitë e tyre të luftës. Përleshja u zhvillua pa humbje të fuqisë njerëzore dhe materiale, siç ndodh rregullisht në palët ndërluftuese të anëtarëve të kastës në pushtet.
Ne kemi dekada të tëra që dëgjojmë të njëjtën histori për Kosovën, është e mërzitshme edhe për Zotin edhe për njerëzit. Kasta jonë politike, elita nacionaliste patriotike dhe një pjesë e mirë e publikut gjatë gjithë asaj kohe nuk u larguan nga ngërçi. Ata vazhdojnë të predikojnë të njëjtën ideologji militariste që Matija Beçkoviq e përmblodhi në një fjali në librin “Kosova, fjala më e shtrenjtë serbe”: “Pa gjak nuk mund të blihet, pa gjak nuk mund të shitet”. Me gjithë luftërat, krimet, viktimat, vuajtjet, aksidentet që kanë prodhuar predikuesit e ideologjisë nacionaliste, ata ende nuk heqin dorë nga programi i tyre vrastar dhe vetëvrasës. ( Pjesë nga shkrimi i analistët të njohur serb Tomisllav Markoviqi, botuar në Al-Xhazira. RKL)
