Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Jusuf Zenunaj është një . Sa më larg janë kosovarët nga atdhe i vetu, aq më shumë e duan dhe punojnë më shumë për te. Poetët e Kosovës që e ndjekin fatin e mërgimtarit, e përshkruajnë brigjeve të huaja, me dashuri, me nostalgji e me dhembje, historinë shumë të bujshme të atdheut të vet dhe luftën e popullit shqiptar për liri.
Jusuf Zenunaj i shtohet vargut të gjerë të poetëve shqiptarë, me preponderencë (epërsi) kosovare, të cilët poeti dhe përkthyesi i palodhshëm Baki Ymeri i ka përkthyer në gjuhën rumune.
Autori i vëllimit Din stâncã curg lacrimi (Prej shkëmbit rrjedhin lot), regjistrohet si biografi dhe krijim letrar në linjën e përgjithshme të poetëve kosovarë që kanë vajtur nga vendlindja, duke ndjekur fatin e mërgimtarit, duke shkruar nëpër brigjet e huaja me dashuri, me nostalgji e me dhembje, historinë shumë të bujshme të atdheut të vet, për luftën e popullit shqiptar për liri.
Poeti u lind në Kosovë më 1958, ka studiuar në Universitetin e Prishtinës, ka ushtruar profesionin e profesorit disa vjet, ndërsa nga viti 1992 është vendosur në Belgjikë. Dy temat e preferuara të poezisë kosovare: dashuria ndaj qenies së dashur dhe dashuria ndaj atdheut, gërshetohen këtu mbi një sfond piktoresk, duke mbajtur shenjën e një kolorature lokale që lanson apel në zakone, tradita, sidomos toponime: Drini plak, Gryka e Rugovës, Guri i Bardhë, Peja, Lumbardhi etj.
Dashuria përjetohet si një përzierje e sensualitetit dhe çiltërisë, ndërsa shprehja, nganjëherë e sinqertë, lind naivitetin që ia shton magjinë ndjenjës së pacenzuruar: “Kur bie shi/ Dua të të shoh e lagur/ Ajrin që e ke thithur/ Ta ndjej mes buzëve tua/ Kur derdhet ndër fjalë/ Kur bie shi/ Dua të ngrohem/ Në krahërorin tënd të nxehtë/ Në zjarrin e duarve tua/ Më pëlqen të digjem/ Në trupin tënd të piqem.” (Kur bie shi).
Ekzistojnë vargje që duket se vijnë si një jehonë nga melosi i Ilirisë së lashtë: “Për ty mund të rrihen edhe hyjnitë”.. Ekziton një poezi (Mall), që i afrohet aq shumë mallit rumun, si sentiment i pashprehur nga malli i mistershëm. Vargjet kanë një ngrohtësi speciale, një ritëm vibrues, duke qenë në mazhorancë, këngë të destinuara për përkëdheljen e vetmisë, të vuajtjeve të prodhuara si pasojë e padrejtësisë së të shkuarës por edhe të tanishmes, një degë të saj duke e hasur madje edhe në vjershën , duke e hymnizuar fuqinë, magjinë e këngës, ngase / E shkrin edhe hekurin.
Pjesa dërmuese e poezive janë të shkruara në Bruksel, duke mbajtur kujtimin e vendlindjes, por edhe hijen e një shëmbëlltyre të përgjakshme, (Hijet e zeza). Në këtë hipostazë, toni është protestues, ndjenja përvëluese shprehja e ashpër deri në sarkazëm… Jusuf Zenunaj është një , siç e konsideron Baki Ymeri në pasthënie, duke ilustruar idenë se edhe ky poet, si bashkatdhetarë të shumtë të tij nga mërgimi, sa më larg janë nga atdheu, po aq më shumë e duan dhe punojnë më shumë për te. Libri e pa dritën e botimit nën përkujdesjen e Bashkësisë Kulturore të Shqiptarëve të Rumanisë, Bukuresht, 2008, 98 fq. (Revista Sud, nr.7-8 / 2008)
Jusuf Zenunaj i shtohet vargut të gjerë të poetëve shqiptarë, me preponderencë (epërsi) kosovare, të cilët poeti dhe përkthyesi i palodhshëm Baki Ymeri i ka përkthyer në gjuhën rumune.
Autori i vëllimit Din stâncã curg lacrimi (Prej shkëmbit rrjedhin lot), regjistrohet si biografi dhe krijim letrar në linjën e përgjithshme të poetëve kosovarë që kanë vajtur nga vendlindja, duke ndjekur fatin e mërgimtarit, duke shkruar nëpër brigjet e huaja me dashuri, me nostalgji e me dhembje, historinë shumë të bujshme të atdheut të vet, për luftën e popullit shqiptar për liri.
Poeti u lind në Kosovë më 1958, ka studiuar në Universitetin e Prishtinës, ka ushtruar profesionin e profesorit disa vjet, ndërsa nga viti 1992 është vendosur në Belgjikë. Dy temat e preferuara të poezisë kosovare: dashuria ndaj qenies së dashur dhe dashuria ndaj atdheut, gërshetohen këtu mbi një sfond piktoresk, duke mbajtur shenjën e një kolorature lokale që lanson apel në zakone, tradita, sidomos toponime: Drini plak, Gryka e Rugovës, Guri i Bardhë, Peja, Lumbardhi etj.
Dashuria përjetohet si një përzierje e sensualitetit dhe çiltërisë, ndërsa shprehja, nganjëherë e sinqertë, lind naivitetin që ia shton magjinë ndjenjës së pacenzuruar: “Kur bie shi/ Dua të të shoh e lagur/ Ajrin që e ke thithur/ Ta ndjej mes buzëve tua/ Kur derdhet ndër fjalë/ Kur bie shi/ Dua të ngrohem/ Në krahërorin tënd të nxehtë/ Në zjarrin e duarve tua/ Më pëlqen të digjem/ Në trupin tënd të piqem.” (Kur bie shi).
Ekzistojnë vargje që duket se vijnë si një jehonë nga melosi i Ilirisë së lashtë: “Për ty mund të rrihen edhe hyjnitë”.. Ekziton një poezi (Mall), që i afrohet aq shumë mallit rumun, si sentiment i pashprehur nga malli i mistershëm. Vargjet kanë një ngrohtësi speciale, një ritëm vibrues, duke qenë në mazhorancë, këngë të destinuara për përkëdheljen e vetmisë, të vuajtjeve të prodhuara si pasojë e padrejtësisë së të shkuarës por edhe të tanishmes, një degë të saj duke e hasur madje edhe në vjershën , duke e hymnizuar fuqinë, magjinë e këngës, ngase / E shkrin edhe hekurin.
Pjesa dërmuese e poezive janë të shkruara në Bruksel, duke mbajtur kujtimin e vendlindjes, por edhe hijen e një shëmbëlltyre të përgjakshme, (Hijet e zeza). Në këtë hipostazë, toni është protestues, ndjenja përvëluese shprehja e ashpër deri në sarkazëm… Jusuf Zenunaj është një , siç e konsideron Baki Ymeri në pasthënie, duke ilustruar idenë se edhe ky poet, si bashkatdhetarë të shumtë të tij nga mërgimi, sa më larg janë nga atdheu, po aq më shumë e duan dhe punojnë më shumë për te. Libri e pa dritën e botimit nën përkujdesjen e Bashkësisë Kulturore të Shqiptarëve të Rumanisë, Bukuresht, 2008, 98 fq. (Revista Sud, nr.7-8 / 2008)
