Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
Jemi të vendosur të luftojmë për qytetin tonë dhe për të qëndruar këtu, pavarësisht se çfarë ka bërë Izraeli në përpjekjen e tij të palodhur, për të na zhdukur.
Ne, që jemi nga Jerusalemi, me të vërtetë ndihemi shumë keq kur dëgjojmë komentues duke hedhur klishe rreth sikur thonë ata “rrethit të dhunës”, duke bërë thirrje për “kthim në paqe” dhe përgjithësisht duke u përfshirë në reciprocitet sa herë që shpërthen dhuna. Ne i kemi dëgjuar ata përsëri në javët e fundit, por asnjëra palë nuk është e njëjtë në Jerusalem.
Problemi me këto deklarata është se ato fshehin faktin që Jerusalemi është një qytet nën okupim të dhunshëm dhe Izraeli okupator ka qëllimin e tij për të zhdukur vendasit ngadalë, por në mënyrë mjaft publike. Në këtë kuptim, dhuna është një tipar i vazhdueshëm në jetën e banorëve të Jerusalemit, edhe kur vëzhguesit e jashtëm i gjejnë rrugët “të qeta”. Dhe nuk është çështje e përshkallëzimit të “të dy palëve”.
Viti i kaluar ka qenë veçanërisht i dhunshëm për banorët palestinezë të Jerusalemit. Ndikimi i pandemisë COVID-19 në komunitetin tonë është zbutur nga pasojat e ngacmimit të pamëshirshëm, arrestimeve, prishjes së shtëpive dhe zhvendosjes nga autoritetet izraelite, me qëllimin përfundimtar të pastrimit etnik të këtij qyteti.
Askush nuk duhet të habitet nga zemërimi që ndiejnë palestinezët ndaj autoriteteve izraelite të okupimit në këtë qytet. Hyrja e tyre në territorin e legjitim të komunitetit tonë nuk ka fund dhe ata janë drejtpërdrejt përgjegjës për çdo përshkallëzim të dhunës.
Askund Ramazani nuk është si në Jerusalem
Ky është gjithashtu rasti me episodin e fundit të dhunshëm, i cili filloi në ditët e para të muajit të Ramazanit. Ramazani është një kohë e veçantë për myslimanët në të gjithë botën, por në Jerusalem atmosfera festuese është thjesht magjike. Ishte një kohë kur banorët e Jerusalemit, të rinj dhe të moshuar, mblidheshin me miqtë dhe familjen, shëtisin rrugëve të qytetit, blinin ëmbëlsira, pinë kafe dhe shijonin drita, shfaqje muzikore të improvizuara dhe shfaqje në rrugë.
Më 12 Prill 2021, një ditë para fillimit të Ramazanit, unë ecja në Portën e Damaskut, në hyrje të Qytetit të Vjetër, për të ngrënë mëngjesin tim të fundit të humusit dhe falafelit në Abu Shukri, para se të fillojë agjërimi njëmujor. Gjatë shëtitjes, vura re shenjat e para që autoritetet izraelite po planifikonin diçka. Hapësira, stolat dhe shëtitorja rreth sheshit afër Portës së Damaskut u bllokuan nga barrikada metalike. Porta e Damaskut, me tre garnizone policie të vendosura në kohët e fundit, dukej si një fortesë ushtarake.
Nuk kishte asnjë arsye për të vendosur ato pengesa në një vend të njohur për shoqërim në Ramazan, përveç për të provokuar palestinezët. Vendimi për të ndaluar palestinezët nga Bregu Perëndimor të vizitojnë Jerusalemin për t’u lutur në Al-Aksa, duke përmendur mungesën e vaksinimit si një justifikim, zemëroi më tej banorët e qytetit të shenjtë.
Thirrjet e ‘Vdekjes Arabeve!’ Nën mbrojtjen e policisë
Pasoi menjëherë një reagim: në ditën e parë të Ramazanit, një numër i madh i të rinjve u mblodhën në Portën e Damaskut, në protestë kundër veprimeve arbitrare të okupatorit Izraelit. Në ditët në vijim, protestat u rritën, ndërsa provokimet izraelite vazhduan. Më 22 Prill, qindra hebrenj ekstremistë marshuan në Qytetin e Vjetër nën mbrojtjen e policisë Izraelite, duke thirrur “Vdekje Arabëve!” Të rinjtë Palestinezë ishin të palëkundur në rezistencën e tyre.
Pas 13 ditësh të Ramazanit, më 25 Prill, barrikadat ranë. Mbërrita pak pas orës 21 të asaj nate, në një kohë kur njerëzit po fillonin të mblidheshin për lutjen e teravisë. Një numër i madh palestinezësh marshuan të vendosur për të rikthyer Portën e okupuar të Damaskut. Policia izraelite u tërhoq dhe të rinjtë më pas arritën me forcë të hiqnin të gjitha pengesat dhe u futën në zonë. Duke bërtitur, duke kënduar dhe kërcyer, ne konfirmuam praninë tonë në tokën tonë.
Kjo “fitore” ishte e ëmbël. Për gati dy javë, të rinjtë palestinezë iu nënshtruan një shtypjeje brutale, të rrahur, të sulmuar me bomba goditëse dhe topa uji me erë të neveritshme dhe të mbajtur në paraburgim. Dhe ndërsa mediat e huaja i kushtonin vëmendje këtyre skenave dramatike, ata i injoruan plotësisht fushatat e tjera izraelite të brutalitetit kundër banorëve të Jerusalemit.
Ndërsa palestinezët e rinj i rezistuan ndërhyrjeve në hapësirat e tyre publike, disa banorë të qytetit u privuan brutalisht nga shtëpitë e tyre. Në lagjen Sheikh Yarrah të Jeruzalemit, 500 palestinezë nga 28 familje përballen me mundësinë e dëbimit nga shtëpitë që u përkisnin atyre për breza të tërë. Në shkurt, një gjykatë vendosi që gjashtë shtëpi palestineze, të banuara nga 27 vetë, t’u dorëzohen emigrantëve hebrenj. Gjykata më parë u dha familjeve palestineze katër ditë për të “arritur një marrëveshje” me emigrantët hebrenj, në të cilën ata do të hiqnin dorë nga shtëpitë e tyre në këmbim të vonimit të dëbimit.
Nuk ka drejtësi për palestinezët në gjykata
Absurdi i tmerrshëm i këtij vendimi gjyqësor është një shembull i qartë i okupimit brutal të Izraelit dhe politikave të pastrimit etnik. Nuk ka drejtësi për palestinezët në gjykatat izraelite të aparteidit. Më shumë se 200 familje në Jerusalemin Lindor janë në rrezik dëbimi për shkak të padive të ngjashme të ngritura
Familjet palestineze u zotuan të rezistojnë. Në një video, e cila u bë virale para seancës gjyqësore, banori i Sheikut Xharrah Muna al-Kurd shihet duke u përplasur me një emigrant për vjedhjen e shtëpive palestineze, ku ai përgjigjet me një theks të theksuar Amerikan: “Nëse nuk e vjedh atë, do të vidhet nga dikush tjetër. “Gjysma e shtëpisë kurde u mor nga emigrantët hebrenj në vitin 2009.
Prishja e shtëpive është një praktikë tjetër brutale izraelite që ka vazhduar gjatë vitit të kaluar, madje edhe gjatë ditëve më të këqija të pandemisë. Që nga marsi i vitit 2020, më shumë se 163 shtëpi janë shkatërruar në Jerusalemin Lindor, duke zhvendosur 359 Palestinezë, përfshirë 167 fëmijë. Në shkurt, komuna e Jerusalemit kërkoi aktivizimin e urdhrave për të prishur rreth shtatëdhjetë shtëpi palestineze në zonën Al-Bustan, në lagjen Silwan, pranë Qytetit të Vjetër të Jerusalemit. Komuna izraelite ka në plan të ndërtojë një park arkeologjik në vend. Nëse kryhet, kjo do të zhdukë 1500 palestinezë.
Prishja e shtëpive, ngacmimet, zhvendosjet
Xhabal al-Mukaber, vendbanim në Jerusalem më i godituri nga rrënimet gjatë tre viteve të fundit, ka përjetuar shembjen e shtëpive dhe zhvendosjen e familjeve për të liruar hapësirën për një unazë të planifikuar, për të lidhur vendbanimet izraelite në bregun jugperëndimor me Jerusalemin. Vetëm në qershor të vitit 2020, 23 ndërtesa në pronësi të Palestinës u shembën, duke rezultuar në zhvendosjen e 57 personave, përfshirë 34 fëmijë.
Në Al-Valaya, shtatë ndërtesa u shkatërruan pa paralajmërim dhe familjet u zhvendosën, duke liruar hapësirë për Parkun Kombëtar të Izraelit. Shtëpitë u shkatërruan gjithashtu në zonën e Sur Bahir sepse ndërtesat ishin të vendosura në një “zonë tampon” të caktuar rastësisht nga autoritetet izraelite.
Dhuna izraelite nuk ndalet në dëbimet dhe shkatërrimet e shtëpive. Ai gjithashtu shtrihet në sferën politike, ku autoritetet izraelite vazhdojnë të mohojnë palestinezët e Jerusalemit të drejtat e tyre politike. Ata sulmojnë dhe arrestojnë rregullisht palestinezët e përfshirë në aktivitete politike, ose ata që përpiqen të përfaqësojnë partitë politike; ata ngacmojnë edhe zyrtarë të Autoritetit Palestinez.
Qeveria izraelite e ka bërë të qartë ditët e fundit pa dyshim se nuk do të lejojë që zgjedhjet legjislative palestineze, të planifikuara për 22 maj, të mbahen në Jerusalemin Lindor, ku jetojnë afër 400. 000 Palestinezë. Policia izraelite kontrollonte rregullisht ngjarjet që nxisnin zgjedhjet palestineze dhe arrestoi kandidatët parlamentarë palestinezë. Si rezultat, Presidenti i Autoritetit Palestinez Mahmud Abbas ka shtyrë zyrtarisht zgjedhjet e planifikuara, duke përmendur një refuzim të hapur të Izraelit për të mbajtur procesin zgjedhor në Jerusalemin Lindor.
Dhuna koloniale nuk është zhdukur
Izraelitët që jetojnë në Jerusalem janë lejuar të votojnë katër herë në dy vitet e fundit, dhe shumë prej tyre votuan për të njëjtët ekstremistë hebrenj të cilët kohët e fundit bërtisnin “Vdekje arabëve!” Në rrugët tona. Pushtuesit nuk na lanë vetëm, dhuna koloniale nuk u zhduk. Familjet palestineze në Sheik Xharrah presin që të dëbohen nga shtëpitë e tyre me forcë, për t’u zëvendësuar menjëherë nga emigrantë hebrenj.
Izraeli, po bën “më të mirën” për ta bërë jetën e palestinezëve të Jerusalemit një luftë të mjerueshme dhe të vazhdueshme. Ai bën gjithçka për të na zhdukur. Por ne nuk do të zhdukemi. Çdo ditë përballemi me brutalitetin e policisë, arrestimet, dëbimet dhe shembjet, varfërimin dhe mohimin e të drejtave themelore të njeriut. Dhuna në punë është një tipar i vazhdueshëm i jetës sonë. Por ne jemi të vendosur të luftojmë për qytetin tonë dhe të qëndrojmë pavarësisht se çfarë ka bërë Izraeli në përpjekjen e tij të palodhur për të na zhdukur.
12 maj 2021 (Al-Xhazira, RKL)
