Radio Kosova e Lirë Radio-Kosova e Lirë, Radio e luftës çlirimtare, paqes dhe bashkimit kombëtar, Zëri i lirisë, besnikja e pavarësisë dhe e bashkimit të shqiptarëve.
Tema të tjera...
(Poemë përkushtuar dheut të lirisë dhe shpirtit shqiptar)
- Himni i tokës
Kosovë, o tokë e bekuar me gjak e me diell,
Në çdo grimcë të dheut tënd dëgjoj një këngë të vjetër,
Ku nënat qajnë pa zë, e burrat heshtin krenarë —
Se ti je plagë dhe forcë, Kosovë – zemra ime.
- Shpirti i lirisë
Ti je djep i lirisë që dridhet nëpër stinë,
Je zë i shqiponjës që s’lëshon flatra në errësirë.
Në gjunjë s’re asnjëherë – për ty rënkojnë malet,
Kosovë, o shpirt i dëlirë por që s’thyhesh kurrë!
- Kujtesa e historisë
Në fushën e Kosovës, ku rënkuan legjendat,
Në çdo gur ka një emër, në çdo shteg një dëshmor.
Liria jote u la me lot, me flakë e me mall,
Por zemra jote rrah akoma, më e fortë se kurdoherë.
- Prekazi – zemra që s’pushon
Në Prekaz u shkrua historia, si rrufe në qiell të hapur,
Kjo tokë nuk u përkul, por u ngrit në ballë të botës.
Me gjakun e Jasharajve shkruhet kush jemi ne –
Bij shqiponjash që zgjedhin lirinë para jetës.
- Plagët dhe betimi
Në çdo fshat një varr, në çdo zemër një plagë,
Në çdo shtëpi një dhembje, por edhe një betim:
Se kurrë nuk do të ndalet ky shpirt që s’harrohet –
Kosovë, ti frymëmarrja, Kosovë – jetë pa fund!
- Flamuri i gjallë
Ti s’je veç emër në hartë, ti je zemra që rrah në gjoks,
Je vargu i këngës kur gjuha ndalohet.
Je flamuri kuq e zi që digjet në sy të armikut,
Je përqafimi i Nënës Shqipëri, në ditët e rrezikut.
- Pranvera që rikthehet
Kur bora mbulon bjeshkët, ti hesht si një nënë në lutje.
Por kur vjen pranvera, ti shpërthen me lavdi,
Me gjuhën që s’mund ta ndalin, me këngën që dëgjohet,
Me të rinjtë që s’dorëzohen, e me të vjetrin që s’harrohet.
- Krenaria që jeton
Ti je kënga që s’pushon, ti je besa që s’thyhet,
Ti je fjala që ruhet, e gjaku që nuk tretet.
Kosovë – je rruga e gjatë që eci çdo ditë,
Me mall në shpirt dhe krenari në sy.
- Malli i mërgimit
Ti je loti i largësisë, je shpresa e kthimit,
Je thirrja nëpër mote: “Mos më harroni, bijtë e mi!”
Se kush të do vërtet, në çdo cep të botës,
E ka emrin tënd në zemër – Kosovë, imja dashuri!
- Bekimi i amshuar
Ti je fillimi dhe fundi i çdo amaneti të shenjtë,
Je flamuri që valon në çdo betejë të shpirtit.
Je gjaku i bardhë i fjalës, je bekimi i tokës, vërtet,
Kosovë – zemra ime, që rrah dhe kurrë s’resht.
